Dat is de jachtversie van een pragmatische gedachte. Kan zó op een tegeltje.
In de jachttraining oefenen we eindeloos op vasthouden en loslaten in training. “Vast tot ik los zeg”, toch?!
En soms oefenen we zo lang dat het schuim op de bek staat – bij de hond of bij jezelf.
En ergens onderweg besef je dan:
Tegen wie sta ik hier nu “vast” te roepen?!
Tegen mezelf?
Mijn planning?
Ik vermoed dat er ruimte ontstaat als ik niet alles zo krampachtig vasthoud, maar ik denk dat ik het wíl ontdekken. Ruimte voor betere keuzes. Voor zachter. Voor minder. Voor precies genoeg.
Wat betekent vasthouden en loslaten in training voor jou?
In de training van een jachthond draait alles om balans.
Je wilt betrouwbaarheid in het veld – een hond die blijft zitten bij het schot, het apport vasthoudt tot jij iets anders vraagt, en zich niet gek laat maken door zwaaiende hazen.
Maar je wilt óók een hond die met plezier werkt, die initiatief toont, durft te denken, en zijn neus volgt.
Dáárvoor moet jij soms dingen loslaten: de drang naar controle, het perfecte plaatje, of de neiging om elk foutje direct te willen fixen.
Juist nu – in deze aanloop naar de zomer, waarin alles net wat trager mag – is dit een goed moment om jezelf die vraag te stellen, ook als je niet in De Achterhoek woont:
Wat zal ik eens loaten goan?
– Het idee dat je hond alles “moet kunnen”?
– De overtuiging dat rust gelijkstaat aan stilstand?
– Je eigen strenge, hoge lat?
En wat wil ik blijven vasthouden?
– Kwaliteit boven kwantiteit?
– Vertrouwen in je samenwerking met je hond?
– De klik die jullie hebben, ook als er even niks getraind wordt?
Vasthouden en loslaten begint bij mij
Ik heb een lijf dat niet altijd meewerkt. Geen groot drama, wél iets waar ik iedere dag rekening mee moet houden.
En met een tweeling, een bedrijf, honden én een hoofd dat nooit stilstaat, is dat soms passen en meten.
Ik wil veel. En ik kán veel – maar niet alles tegelijk.
Als ik te lang vasthoud aan tempo’s die niet bij me passen, dan betaalt mijn lijf de prijs. En dat is het me niet meer waard.
Deze zomer draait voor mij om balans vinden in vasthouden en loslaten in training, in het leven, én in mijn lijf. Dus ik laat deze periode bewust dingen los. Geen halsbrekende deadlines. Minder “moeten”. Meer ruimte om op adem te komen.
Niet omdat ik het niet aankan – maar omdat ik weet wat ik waard ben, en wat ik nodig heb om goed te blijven functioneren.
Wat ik blijf vasthouden?
De liefde voor mijn vak.
De mensen (én honden) waar ik het voor doe.
En het vertrouwen dat er ruimte ontstaat als je durft te kiezen voor wat klopt.
Want ook dat neem ik mee deze zomer: dat ik niet álles hoef los te laten, maar best een beetje mag schuiven met de puzzelstukjes. Mijn werk? Hou ik vast. Maar ik herbouw het gewoon in een vorm die bij mij past. Minder alles tegelijk, meer “wat past er vandaag tussen koffie en crashmoment?” Gelukkig ben ik niet alleen trainer, maar ook creatief organisatietalent in parttime dienst – en verzin ik regelmatig plannen die zelfs míjn chaotische hoofd aankan. Achter de schermen werk ik aan trainingen en oplossingen die beter passen bij hoe mensen écht leven, leren en trainen – én bij honden die nét dat ene puzzelstukje missen.
Wil jij straks net zo werken aan dat ene punt waar je in vastloopt – zonder je hele route te moeten omgooien?
Blijf me volgen, er komt iets aan waar je blij van wordt.
Jachtgerelateerde tip (want daarom lees je deze blog:-))
Wil je deze weken iets kleins en nuttigs oefenen met loslaten en vasthouden? Probeer dit:
Oefen ‘vasthouden’ in ontspanning:
Laat je hond het apport brengen, click terwijl hij het nog heeft. Stel je click een beetje uit. Je click betekent: “goed bezig dat je het nog hebt!”
Maak ‘loslaten’ voorspelbaar:
In eerste instantie laat je hond los omdat je hebt geclickt voor het langere vasthouden. Je kunt nu je hand richting de dummy brengen en je hand eronder houden. Click en gebruik een vaste cue als “los” en wacht even. Niet forceren, niet trekken. Geef je hond de ruimte om het écht zelf te doen. En koek.
Laat dat perfecte trainingsschema los:
Kies één mini-dingetje om op te oefenen. Op je ochtendwandeling. Op het veld. Of gewoon thuis tussen de boterhammen door.
Huh?!
Misschien kwam dit blog anders binnen dan je dacht. Je klikte voor tips over ‘loslaten en vasthouden’ in de jachttraining – en belandde ineens midden in mijn hoofd, mijn lijf en mijn zomerplannen. Sorry hè. Of juist: graag gedaan. Want als ík iets hoop te leren deze komende weken, dan is het dit: dat ook ik – jachttrainer, moeder, chronisch druk mens – gewoon af en toe ‘zit en blijf’ mag oefenen. Soms begint beter trainen niet bij een strakkere lijn, maar bij een beetje meer ruimte. In mijn agenda. In mijn hoofd. In jullie training.
Click en koek voor mij.
Wil jij ook trainen met meer rust, minder moeten en een plan dat past bij jou en je hond? Dan ben je welkom. Mijn trainingen zijn niet voor perfecte combinaties, maar voor mensen die zoeken naar wat wél werkt. Neem gerust contact met me op – ik denk graag met je mee.
