Omdat je niet kunt niet weten wat je niet weet
De laatste tijd is het druk op de socials met lange monologen van positief trainende hondentrainers die elkaar de maat nemen over hoe ‘we’ stelling zouden moeten nemen om de quick-fix trainers op TikTok aan te spreken op hun ouderwetse manier van hondentraining. Wij, beroepsgroep welzijnsgerichte hondentrainers, “de goeien”, zouden de Winterse Milanesen en Daddy’s :-), “de slechten”, te vuur en te zwaard moeten bestrijden zodat honden gered kunnen worden van fysieke correcties en intimidatie. En dat dan dus niet alleen op socials, maar ook in het echte leven. Ja huh-uh… daar gaan al die “slechten’ wel van ‘om’ hoor.
Begrijp me goed; Ik heb een pondspak boter op mijn hoofd; ik heb de afgelopen tijd best vaak hondeneigenaren aangesproken op hoe onhandig ze met hun hond omgaan en me vreselijk opgewonden over geruk en getrek aan lijntjes. Ik heb er stress van, word boos en ik win er helemaal niets mee. De hakken van mij, en van die ander, gaan alleen maar dieper in het zand en we begrijpen elkaar niet meer. We veroordelen elkaar en proberen onze klanten te overtuigen van de onkunde van de ander. (Boter!)
Stress en woede leveren niet heel veel fijne dingen op, dus ik heb mezelf voorgenomen om in ieder geval alle hondeneigenaren (je moet ergens beginnen) in hun waarde te laten, hoe moeilijk ik dat ook vind. Je kunt niet doen wat je niet weet en je weet niet wat je niet weet.
Dus om het Welzijnsgerichte Woord 😉 te verspreiden, schrijf ik soms stukjes over hoe (goed) het werkt om je jachthond op een moderne en beloningsgerichte manier op te leiden, geef ik trainingen aan ambitieuze voorjagers en organiseer ik laagdrempelige workshops zodat je het werken met de clicker eens kunt proberen; ook als je het maar flauwekul vindt.
Het komt allemaal door de wetenschap!
De wetenschap heeft de afgelopen decennia enorm onderzocht hoe het zit met hondenpsychologie, emoties en leerprincipes. Uit talrijke studies blijkt dat positieve bekrachtiging leidt tot betere resultaten. Honden leren sneller, onthouden langer en hebben een sterkere band met hun lievelingsmens wanneer ze met respect en geduld worden behandeld. Bovendien vermindert positieve training stress en angst, wat essentieel is voor het welzijn van jouw hond en de bereidwilligheid om nog meer te leren. Je kunt niet doen wat je niet weet.
De negatieve langetermijneffecten van ’traditionele’ jachttraining zijn best pittig om mee om te moeten gaan als voorjager. Met traditioneel bedoel ik: trainen met fysieke correcties, schreeuwen naar je hond, en heel veel druk. Je hond voelt meer angst, is eerder geneigd tot agressie, of juist apathie en, volgens mij het meest funest voor je training, de relatie tussen jouw beste jachtmaatje loopt flinke schade op.
Positieve training stimuleert honden om actief en met plezier deel te nemen aan het hele jachtspel, wat resulteert in betrouwbaardere prestaties, zowel in de praktijkjacht als op wedstrijdniveau.
Waarom blijven trainers vasthouden aan fysieke correcties?
Is mijn oprechte vraag. Waarom doe je wat je doet? Is het omdat je niet weet wat je niet weet? Want als je het wel zou weten, waarom zou je dan nog willen trainen met pijnlijke correcties?
Ondanks de duidelijke voordelen van positieve training, vinden veel voorjagers en jachttrainers het moeilijk om weg te blijven van pijn en intimidatie. Waarom? Ik denk dat sommige jachttrainers nog zo trainen omdat:
- Traditionele opvattingen en opleiding?
Sommige trainers zijn opgeleid volgens de traditionele methoden en hebben deze technieken jarenlang met succes toegepast. Je weet wat je weet en je doet wat je weet. Als je hebt ervaren dat het werkt, want dat doet het wel, kan verandering best moeilijk zijn. - Directe resultaten?
Fysieke correcties kúnnen snel resultaat opleveren. Wanneer een hond iets fout doet, kan een ruk aan de lijn, of een hard geluid, het gedrag stoppen. Dit kan de indruk wekken dat de correctie effectief is, hoewel er niets aan de onderliggende problemen is gedaan. Er is wél iets stuk gemaakt in het contact met de hond. Vertrouwen komt te voet, en gaat te paard. Of als een jachthond die op een loper wordt uitgestuurd. - Gebrek aan kennis of geen toegang tot alternatieven?
Niet alle trainers zijn op de hoogte van de nieuwste inzichten in hondengedrag en jachttraining. Misschien denkt jouw trainer dat een schopje op zijn kont de enige manier zijn om bepaalde gedragsproblemen aan te pakken, simpelweg omdat jouw trainer geen alternatieven kent. Jouw trainer weet niet wat hij/zij niet weet. - Controle en autoriteit?
Het misverstand over dominantie; dat jouw hond voortdurend probeert om de “leidersrol” over te nemen, zou voor je trainer reden kunnen zijn om van jou te vragen om je autoriteit te laten gelden! Gééf die ruk aan de lijn, góói dat lijntje wat hoger in dat nekje; jij bent hier de baas!
Deze “dominantie-theorie” is achterhaald, en het werken aan “controle” via positieve methoden blijkt niet alleen mogelijk, maar is zelfs effectiever. - Ongemak met positieve methodes?
Positieve training vraagt om geduld en een verandering in mindset. Het kan moeilijk zijn om deze overgang te maken, vooral als jouw trainer sceptisch is over al die goed gebekte jachttrainstertjes (ja, beetje oud zeer…) of denkt dat positieve methoden niet stevig genoeg zijn voor de eisen van de jacht. - Onbegrip over gedrag en emotie?
Trainers die fysieke correcties gebruiken, realiseren zich misschien niet eens de emotionele impact die dat lijntje-hoog-achter-de-oren op jouw jachthond kan hebben. Stress en angst verstoren/onderbreken/stoppen het leerproces, zelfs als jouw hond op het eerste gezicht doet wat je van hem eist. - Sociale druk en beïnvloeding?
Ik vermoed een sterke sociale druk om vast te houden aan dat wat je weet, hoe traditioneel ook. De hakken staan diep ingegraven als het gaat over het trainen van een jachthond. Er wordt onwijs geluld (boter!) tijdens trainingen en in de wachtkamers. De angst om als “zwak” of “poezelig” te worden gezien, weerhoudt jouw trainer er misschien van om nieuwe, positieve benaderingen te onderzoeken en toe te passen. - Een gebrek aan ervaringen met succesvolle positieve training?
Als je het nog nooit hebt gedaan, weet je ook niet of je het kunt. Zonder ervaring of oefening met welzijnsgerichte methoden, is de fysieke aanpak dé manier om terug te vallen op wat jouw trainer kent. Misschien heeft jouw trainer nog geen honden getraind met uitsluitend positieve methoden en vindt hij/zij het daarom moeilijk te geloven dat deze aanpak effectief is, vooral in veeleisende situaties zoals de jacht. - De psychologie van frustratie
Wanneer jij, of je trainer, niet krijgt waar je om vraagt van jouw jachthond, gebeurt er iets in de hersenen; ze verliezen de flexibiliteit. Flexibiliteit om kalm en geduldig te blijven en om creatieve, positieve oplossingen te bedenken. Die fout moet hersteld. NU! Frustratie zegt iets over jou, niet over de situatie. Ja, je training loopt soms ruk. Get over it, get on with it.
Positieve training vraagt om te leren van je fouten en het opbouwen van gedrag op basis van kleine successen. Je legt een puzzel van 3000 stukjes ook niet in een dag.
Positieve jachttraining in de jachtpraktijk
Positieve jachttraining is meer dan alleen een theorie; het wérkt in de praktijk. Honden die op deze manier worden getraind, zijn niet alleen gehoorzamer, maar laten ook een hoger niveau van enthousiasme en precisie in hun werk zien. Ze werken graag samen met hun voorjager en presteren goed onder druk, zowel in het veld als in wedstrijden. En dat komt omdat hun training niet gebaseerd is op angst, maar op vertrouwen, wederzijds respect en de kracht van kleine succesvolle stapjes.
Heeft iemand een schep?
Ik wil heel graag mijn hakken uit het zand. Volgens mij is het helpend om in gesprek te blijven met elkaar. Er zijn best veel trainers en voorjagers die met al hun ervaring successen hebben behaald met de traditionele technieken. Het zou toch best tof kunnen zijn om met elkaar te sparren over moderne, beloningsgerichte, welzijnsgerichte -geef het een naam- waarbij je geen gebruik maakt van angst, pijn en/of intimidatie-? Misschien kunnen we gezamenlijk de jachttraining verbeteren? Spannend, maar moet te doen zijn, toch?
Ik ben geen boeddha, maar een beetje empathie is vast wel mogelijk:
Volgens mij ligt de toekomst van jachttraining in een aanpak die zowel effectief als diervriendelijk is. Ik verzin dit niet. Het een wetenschappelijk onderbouwde benadering. En; best belangrijk; welzijnsgericht werken is zeer effectief in de praktijk.
Nu weet je wat je weet. Als je hulp nodig hebt bij het ‘doen van wat je weet’, neem dan contact met me op. Haal ik nog een pakje boter…
Dit artikel is geschreven door Saskia Kolthof- De Honderwijzer. Het is niet toegestaan om zonder mijn toestemming (gedeeltes van-) mijn artikelen over te nemen. Het delen van dit artikel middels een link vind ik heel fijn. Zo hoop ik het welzijn van jachthonden te kunnen verhogen. Jouw hulp is daarbij zeer welkom!
