Deze week maakte ik voor de laatste keer een wandeling met mijn 3 honden. Twee uitgelaten zwarte labradors voor me, de Friese Stabijna van bijna dertien, een kleine vijftig meter achter ons. Sloffend, struikelend en hijgend. Hij heeft pijn. Hij heeft het niet meer fijn. Zijn blik is dof, futloos. Er ligt zo’n waasje over zijn ogen. Hij hoort me niet meer.
De Blik
Twee weken geleden, ik zat op de rand van mijn bed, legde hij zijn hoofd op mijn schoot en zomaar, uit het niets, hoorde ik mezelf vragen; “O god?! is dit De Blik?!” – Ik wist het antwoord. Al een paar maanden werd het lopen slechter. Die hernia-operatie van drie jaar geleden had hem meer kwaad dan goed gedaan. Het was alsof het leven niet meer zo leuk was als daarvoor. Met pijnstillers, veel rust en kortere wandelingetjes leek het nog wel acceptabel. Nu, met “De Blik” nog op mijn netvlies, zie ik hem strompelen en bel ik de dierenarts. Ik mag gelijk komen. Ze hoort zijn hart alleen maar aan zijn linkerkant, niets op rechts. Ze maakt een röntgenfoto. Een tumor in zijn long drukt zijn hart en zijn luchtpijp opzij. Hij heeft het benauwd en hij heeft pijn. “Maak je klaar voor het afscheid.” zegt ze. Hoe lang draag je draaglijk? En voor wie draag je dat dan?
Huilend rijd ik terug naar huis, met Jelle naast me. De herinneringen vallen als zout water op mijn wangen.
Marktplaats-pup?!
Ik zie mezelf weer zitten met de laptop op schoot, scrollend over MP, mezelf afvragend welke idioten toch puppy’s kopen via dit medium, en daar komt Jelle langs. Twee dagen later zit ik in een werpkist en laaf ik mij aan een puppybad in Zelhem en heb ik mijn Jelle op schoot. Er is alleen maar liefde. Twaalf weken later komt hij bij ons wonen.
Als pup is hij zachtmoedig en een beetje onzeker; hij zoekt beschutting tussen- en achter mijn benen en bekijkt de wereld van een veilige afstand. Zodra hij de situatie heeft ingeschat, ontspant hij en trekt hij zijn eigen plan. Hij is geen doetje. Molshopen zijn er om volledig te worden uitgegraven op het tijdstip dat hem past. Ik wil hem niet meesleuren en ook niet smeken om toch alsjeblieft maar mee te komen, dus kom ik te laat op mijn werk. In het park krijg ik allerlei adviezen en terechtwijzingen over mijn asociale hond; “Waarom wil hij niet spelen?!”, “Een hond moet spelen hoor?!”. Deze hond niet. Hij moet graven.
Op onderzoek
We ontdekken samen verder. Hij ontdekt de wereld; ik ontdek hoe een hond denkt, doet en voelt. En wat mijn rol zou moeten zijn in zijn leven. Ik ga op zoek naar een hondenschool die past bij wat ik zie en voel bij Jelle. Dit is mijn eerste eigen jachthond en ik voel een enorme verantwoordelijkheid voor zijn welzijn. Ik hoop dat ik hem gelukkig kan maken. En ik wil eigenlijk ook wel een hond die 100% luistert. Hoe doe je dat eigenlijk? Kan dat wel? O, en ik wil ook dat hij mag doen waar hij ooit voor bedoeld is; mollen vangen! En ik wil ook dat hij en ik zo’n sterke band hebben met elkaar als je soms in films ziet. Ik heb zoveel verwachtingen, hoop en zo weinig concrete kennis. Was will der Hund? Waar haal ik de juiste informatie over het leven met een jachthond?
Welke hondenschool past bij ons?
We beginnen bij een hondenschool die helemaal uitgaat van de behoefte van de hond. We leren dat lichaamstaal van een hond te lezen en te interpreteren valt, maar we leren er niet hoe we hem in ons drukke leven in een drukke stad ontspannen kunnen laten zijn. De juf zit steeds aan hem en hij vindt er iets van, daar in dat schuurtje. Hij gaat met zijn rug naar de groep zitten en doet niet meer mee. Dat verplichte spelen aan het einde van de les, vindt hij stom. Ik denk dat het een rare hond is, maar zet hem wel in de auto. “We kijken even verder nog.”
De tweede hondenschool is volledig aan de andere kant van het spectrum en begint al tijdens de kennismaking over een stevige slipketting en een e-collar, die hij toevallig ook verkoopt. Hij wil mijn voorzichtige Fries aan een touw over het water trekken; “Want een jachthond moet zonder gezeur over het water”. Nou, deze jachthond niet. Daahaag!
Daarna een hondenschool op een koud winderig veld. De instructeur lijkt op Hagrid van Harry Potter, maar dan knorriger. We moeten heel veel rondjes lopen met onze honden en zorgen dat ze met hun aandacht bij ons blijven en zich niet laten afleiden door de andere honden. Wanneer hij Jelle uit mijn handen graait en hem een lijncorrectie geeft omdat Jelle trekt, noem ik hem “lul!” en moet ik huilen. Hagrid biedt zijn excuus aan en snapt dat we na deze lessenserie niet meer terugkomen.
Lezen
Ken je dat? Dat je iets weet, maar nog niet weet wat je dan precies weet? Alleen maar dat “dit niet klopt”. Dit werkt niet voor mijn hond. Ok. Geen hondenschool meer. We zoeken een sport voor je. Jachthondentraining! Superleuk, maar Jelle houdt niet van het schot en brengt de dummy alleen maar terug omdat ik er zo blij van word. Alles voor de liefde. We gaan trouw iedere twee weken en staan vooral langs de lijn te kijken naar de andere honden. Hij vindt het geweldig, dat kijken. Ik leer lezen. Honden lezen. Ik hou ervan. Wat vertellen ze veel!
Jelle; de Fries die mij heeft geleerd dat het trainen van honden begint bij het aangaan van de samenwerking. Wij samen. Heel veel samen. De Fries die me heeft geleerd om te vertrouwen op intuïtie; dat je niet overal meteen midden in hoeft te staan om mee te kunnen doen. De Fries die met slechts een minimaal opgetrokken bovenlipje opdringerige honden op afstand hield. Niks geen grof geweld om je persoonlijke ruimte af te schermen; rustig communiceren wat je behoefte is. De Fries die mij aan het werk zette met het leren over honden, hun communicatie en hoe wij als mens daarin nog een paar dingen te leren hebben. De Hond in De Honderwijzer.
Jouw zoektocht?
Ben jij ook op zoek naar een goede jachthondentrainer? Wil jij ook dat je hond leert op een veilige manier die is gebaseerd op vertrouwen en niet op angst, lijntjes hoog in de nek en flink druk zetten? Zoek dan een instructeur die de behoeftes van honden écht kent, een instructeur die heeft geleerd over de nieuwste wetenschappelijke inzichten wat betreft jachthondentraining. Zoek een hondenschool die niet alleen gaat voor De Gehoorzame Hond, maar een hondenschool die je jachthond helpt om stabiel en gelukkig te worden in de omgeving waar hij leeft. Leer hem de vaardigheden die hij nodig heeft om met jou te kunnen leven en werken. Op basis van respect, samenwerking en vertrouwen.
